...Nitekim yıllar öncesi Kütahya, Karaman, Anamur, Kozan kalelerinin alınması efsanesinde ateşten yararlanılmıştır. Kalenin alınması zorlaşınca Türkler geceleyin hayvanların (keçilerin) boynuzuna çıra (mum) bağlarlar ve bunları ilgili kaleye doğru sürerler. Ateşi gören düşmanlar gelen askerin sayısının çokluğundan korkar ve kale kapılarının anahtarını Türk komutanlara teslim ederler. Galiba, "Karaman'ın koyunu sonra çıkar oyunu." atasözünde de bu hikâye anlatılmak istenmektedir.
tecellim bozuk temelden
gitti gençlik çıktı elden
çağırılmazsan varma gönül
seni sevmezse bir güzel
bağlanıp da durma gönül
aşk denilen bir deryaya
çıkamazsın girme gönül
Veysel gider adı kalır
Dostlar beni hatırlasın
Vatan bizim ülke bizim el bizim
Emin ol ki her çalışan kol bizim
Ay yıldızlı bayrak bizim mal bizim
Söyle Veysel öğünerek överek
Güzelliğin on para etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulamam
Gönlümdeki köşk olmasa
Yürüyelim Atatürk’ün izine
Boş verelim bozguncular sözüne
Göz atalım şu dünyanın hızına
Yürüyüp hedefe varalım kardaş
Sayfa 39Kitabı okudu
Türküz Türkler yoldaşımız
Hesaba gelmez yaşımız
Nerde olsa savaşımız
Türküz türkü çağırırız
Ana rahminden geldik pazara
Bir arşın bez aldık döndük mezara
Başkasına kaçan Esma !
Memlekete destan oldum
Eşim beni beğenmedi
Eşten oldum dosttan oldum
Yarim beni beğenmedi .